ÇIKIŞA DOĞRU Beni ilk fark eden o yaşlı kadın oldu. Cadde üzerinde yürürken gözüm durakta asılı bir afişe ilişti. Görür görmez durdum. Ne kadar...
Solmuş bir gül mü desem
Yoksa karanfil mi dudaklarına?
Ne kendine yâr artık ne bana!..
Metruk bir istasyon gibi duran gözlerin
Bil ki hüznümün mabedi oldular,
Bazen de sığınağım!..
Bakışlarını gizlemeye çalışman nafile
Bilirim gizlediğin mahcubiyetini
El-göz değmemiş çiçek gibisin…
-Âh! Kahrolası dünya gailesi
Zehrettin bize hayatı!..
Hızır İrfan Önder
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
BİLMEM KAÇINCI TÜRDEN YAKINLAŞMALAR -Spielberg’in “Üçüncü Türden Yakınlaşmalar” filmini çekmesinden çok öncelerdeydi- Bu deniz hiç görmediğim denizleri çağrıştırıyor bana görününce Bu iyot...
İNTİHARLA BİTEN YAŞAM ÖYKÜSÜ: STEFAN ZWEİG Stefan Zweig, 1881 yılında (o zaman Avusturya – Macaristan İmparatorluğu’nun başkenti olan) Viyana’da, Yahudi asıllı zengin bir ailenin...