OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Sevmek hayalden bedene
Aşk varlıktan yokluğa sığınırken
Sabır avam da bulunmayan söz
Ben ergen öfkemle ailemi çarmığa germiştim.
Az önce tozunu tattığım metal zeminin kanıma karıştığı
Hemen bir bulvarı ezberliyorum
Yüksek binaların Maslak mahallesinde kümelendiği
Beyaz yakaların teknoloji aşkına
Yeni bir Dünya’yı eğeliyorum.
Zihnim de yoğurulan alım gücü aşkına
Fakirlik gittikçe moda olurken
Annelerin gözünde ölüyorum
İnsan nereden uzaklaşacak olsa ona inanırım.
Pazılarında yokluk manevrası taşıyan
Âdem ve Havva aşkına biliyorum
Yeni bir eşya kokusu günlerce mutlu edecek kıvamdayken
Yeniliğin çabuk aşındığı bir zamanı boğazlıyorum.
Oysa yağmurdan sonra açan güneşin güzelliği
İlahi tamamlanmayla şahlanır
Ben inanmak kadar mesudum
“Dudakların tamamlanmış bir duyguyu şımartıyor”
Ali İhsan Tarman