DÜNYA KÜL İÇİNDE

yüzünü gizleyen ay gibi
gri bulutların arkasındayım
yıldızların kırık çemberiyle
bedbahtlığım örülüyor gökyüzüne

hayat
sabrın damlasını yudumlayarak
hibe verilmiş özgürlüğüm
yeryüzü vuslatın değil
gurbetin kuluçkası
artık kuşlar da sürgün
uçmak için gittikleri yerlere

cüzzamlı hırsların
parçalanan ülkelerin eşiğindeyim
peygamber duası visal etmeli şu asra

çivit otu gibi bitiyor acılarım
ahirime yaprak salıyor umutlarım
belki bir gün
güller sedeflenir yitik insanlığın atlasında

dilimde sağır türküler
herkes bu sessizliğe aşikâr
sus tonu çelişkilerle
yüreğim yangın içinde
dünya kül içinde

yaşamak yaşını almış ihtiyar
ölüm ise yeni doğacak çocuklar

Heybet Akdoğan