Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
MASAL ÇAĞ’LI ÇOCUKLUĞA
Şiirin güzel huysuzlarını kaçırdık,
gelmiyorlar artık..
küstürdük onları Hâlsiz,
ilhamın bahtı bize küstü!
susuzluk çeken bi’ durgunlukta kirlenmemek
nasıl, akıp kurtulsun.?.
Şimdi özleyelim demli demli… az bekle, az daha
az daha..
Otursun biraz daha…
Gece çöksün iyice,
Çöl gibi kavrulsun kalbin o hâli… olağanüstü.
Kavrulsun acının helvası
çöle yağmur yağmaz deme
kayıp cümlelere yetmez mi
bir damla harf, akkor bi’ damla hece
ki köze vaha
deme öyle!
şiirin güzel huysuzları
dönmez mi diyorsun, bi’daha
Gözlerin dolu dolu
yüklenilmiş bi’ kere o ağırlık
uykusuzluğum hıncahınç,
Sen yine de anlat uyku kızı
rüyasında ne görmeyi dilemiş
masal çağ’lı çocukluk…
Halis Tamkoç