MELİSA VI

Melisa kirpiklerinden tutuşuyor nefesin

cellatlar ulu orta başlıyor ağlamaya

kendini inkâr  peşine düşüyor hevesin

günleri usul usul  bırakıyorum ağarmaya

Kibrini göğe doğru yükseltirken kalemin

gamzelerin şairleri çukurlara bir bir çekiyor

yüzünden okunuyor heyhat matemin!

Melisa keşkeler her yerde seni bekliyor

Mazinin düşlerinde payına küserken kahır

şehrin ortasında kendi kendine mahkum oluyorsun

çağrılar geliyor , çağrılar … ağır ve  sağır

Melisa henüz açmadan soluyorsun

Zeytinin gölgesine özeniyor siyah gözlerin

gülüşün nasıl da soğutuyor güneşi

belki geç kaldın belki de vakit yok sevmek için

elbet geçmişi kötüler geçmişin serzenişi

Sıska bileklerin şulenin tılsımına kapılırken

pervaneler bilir misin gönlünü kimden sakınıyor

aylaklar kaldırımların katilinden yakınırken

Melisa lambalar yüzünde alaycı bir hâl takınıyor

Aşk ve gurur can çekişiyor kalbinin ortasında

günahını saklıyorsun baş başa kaldığın saatlerin

artık siliniyor suretin şair hatırasında

Melisa ruhunu taşıyorsun hayaletlerin

Halil Maraş