ÇIKIŞA DOĞRU Beni ilk fark eden o yaşlı kadın oldu. Cadde üzerinde yürürken gözüm durakta asılı bir afişe ilişti. Görür görmez durdum. Ne kadar...
Güneş alnımda
Rıhtım kıyısında bir kayıkta açtım gözlerimi
Ya akşamdan kalmışım,
Ya da sürüklenmekten yormuş hayat.
Rıhtıma umudu bağlamışım
Hayallerim kaldığından mı?
Nefes aldığımdan mı?
Özlediklerimi süzmüşüm tülbentle
Unuttuklarımı hatırlamışım
Ağır kalır koca yürekte sevdan
Senden içimde kalan ne varsa senin
Bana kalan;
Deniz yosunu kokmuş yüzüm, ellerim
Ve dudaklarımda ıslak bir sigara, efkarlı bir duman
Atilla Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
BİLMEM KAÇINCI TÜRDEN YAKINLAŞMALAR -Spielberg’in “Üçüncü Türden Yakınlaşmalar” filmini çekmesinden çok öncelerdeydi- Bu deniz hiç görmediğim denizleri çağrıştırıyor bana görününce Bu iyot...
İNTİHARLA BİTEN YAŞAM ÖYKÜSÜ: STEFAN ZWEİG Stefan Zweig, 1881 yılında (o zaman Avusturya – Macaristan İmparatorluğu’nun başkenti olan) Viyana’da, Yahudi asıllı zengin bir ailenin...