SEVDA TÜRKÜSÜ her karış toprağında ne çok gözyaşı ne çok kan kokusu nice kadim aşkın anısı nice çile çiçeğinin gölgesi ey bahtı kara Anadolu...
Şimdi bir yabancıyım ben kendime,
Bilmezken kaybettim ben, beni
Kayboldum bu şehrin kalabalığında
Işıklar yok artık önümde
Koca bir karanlık düştü ömrümün bahar bahçesine
Gölgeler var sadece, siluetler…
Adımlarım ağır, yolum kısa
Nefesim son demlerinde
Son kez bakıyorum ardıma
Gördüğüm koca bir rüya…
Sevinç, hüzün, umut, umutsuzluk, nefret, sevgi…
Son selamım; yere, göğe, kuşlara…
Montum sırtımda, o, saksımdaki son çiçeğim elimde
Güneşin kızıllığı ile boyanmışken gökyüzü
Başım önümde,
Yürüyorum kendimden kendime…
Kerime Bistami
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÜŞÜMÜŞ BİR SOKAK Yere düşen karların Üşüttüğü bir sokak Ve sokağın Orta yerinde Yine üşümüş siyah bir kedi Belki siyahlığından girmiştir Bu şiirin içine...
