TUZ AĞACI kırık vazonun ışığı vuruyor, tenine mevsim kışa hazırlanıyor yaprakları dökük ağaçların geceleri uyumak için susuyorum hep bakışlarımı kesiyor kuş sesleri ve...
Bir tarafta Matruşka’nın bebekleri
Ağlaşıyorlar…
Bir tarafta koşumlarından azat edilmiş Aşkar
Vurunca sağrısına hafiflik
Yelesine rüzgâr
Döndü baktı uzun uzun avlaklara
Sonra
Bir ok gibi fırladı taht-ı kübraya
Lakin
Yazgısından öteye geçemedi.
Ağlaşıyor Matruşka’nın bebekleri
Ağlaşıyorlar, ölümlünün ardından,
Kaş göz ediyorlar
Aygır göletlerinde,
Oynaşıyorlar.
Elleri;
Çaresiz, hoşnutsuz
Siliyorlar parmak izlerini
Kor bedenlerinden
Biteviye.
İsmail Türkdoğan
