Bozkırın ortasında bir çocuktum Biraz toprak, biraz gökyüzüydüm Biraz hasret, biraz umuttum Bazen uzakları gözleyen nemli bir çift gözdüm Güneş yakmazdı bizi bozkırda Ayrılık...
Yazar: Erik Ağacı Öykü
Hani siz şimdi diyeceksiniz ki Kelimeler dolaşacak dilinize Şaşıracaksınız ne konuşacağınızı Durup durup düşünürken bir daha Eskiden eskiden deyip susacaksınız Hakkını vermek lazım bu...
Sevmek hayalden bedene Aşk varlıktan yokluğa sığınırken Sabır avam da bulunmayan söz Ben ergen öfkemle ailemi çarmığa germiştim. Az önce tozunu tattığım metal zeminin...
Griye dönmüş pencere camından yine de gökyüzünün baharı müjdeleyen maviliği çok net seçiliyordu. Kokusunu içine çekmeden seyrinin doyasıya tadını çıkardı Murat. Elindeki kitabı dönüp...
Merhaba anneciğim derken hayata ve yaratıma ve sana Tanıdık yüzlerle başlıyor mutluluk… Sevgi ve hiç unutmaksızın Yüreklerdeki müthiş, muazzam sevgi çocuklara, yanaklarından öperek al...
Bildiğim gittiğindi, kalanların masallarında Sayfalara dökülen kocaman Bilinmezlik, herkes suskun Ölmeye cesaret edilmiyordu Çekilen her derin nefeste Devam ediyordu karanlık bahar Her gün yanıyorduk...
Sevgilim, tüm bu karanlığın içinde aydınlığı görme çabası var ya umut dedikleri şey bu herhalde. Bütün bu kalabalığa bak, geçip giden tüm o gölgelere,...
Sabah erken kalkmıştım. Hava, aydınlanmak için gökyüzünden bir işaret bekliyordu sanki. Her gecenin olduğu gibi bu gecenin de sabahı vardı. Ancak gece yaşadığını kimse...
Yüreğime düşen şarabı bastım yarama Kokusu keskindi, gözleri kara… Haykırdım canhıraş duyan olmadı Yankılandı sesim kendimden bana Kulağıma okunmuş dünyalık ismim Vaveyla edip kaderin...
Kadınlar siyah giyinince kapanacak aynaların gözleri! Bir mezarı sahiplenecek bir mezar taşının bekleyenleri O taşlardan ki bir sis kaplayacak ışıklı odaları Sisin içinde bırakacağım...