Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
TERSİ
Gülümsemeler nereye gidiyor?
Şiirler kendilerini nerede saklar?
Bir parçam hâlâ anıları örüyor
Pencereler, olmayan insanların yansımasıdır
Biliyorum, bu akşam kimse bana gelmeyecek
Beni rüyada gören cesetten kalkarım omuz silkiyorum
Ölüm yere düşer
Ters günler, ters çevrilmiş saatler, ters kelimeler hayallerime geri dönmeme izin ver
Ağaçların düşen yaprakları hatırlamadığı kışa…
Sophia Jamali Soufi