Kadim şehir İstanbul’daydı, oysa o günün sabahında, akşamın geç saatlerine kadar birçok etkinlikte bulunmuş, farklı görüşmeler yapmıştı, eve geldiğinde tabir yerinde ise endazesi şaşmış...
Kategori: Öyküler
8 Nisan 2020
Üniversiteyi bitirdikten sonra İçişleri Bakanlığının açtığı sınavları kazanmış, müfettiş olarak atanmıştım. Çok idealist ve enerjiktim. Hizmet aşkıyla yanıp tutuşuyordum. Bana devletim tarafından sağlanan eğitim...
7 Nisan 2020
Otobüste tam da karşımda oturuyordu. Kirli elleriyle belki de en çok kirli vicdanıyla karşıma çıkmıştı. Vicdan muhasebesini henüz tamamlayamamış oluşu sürekli oynaşan göz...
10 Mart 2020
Bir kamu kuruluşunda memur olarak çalışıyordum. Sabah sekiz buçuk akşam beş buçuk arasındaki yoğun tempoda kendime ayıracak zamanım bile yoktu. O saatten...
7 Mart 2020
Rüzgâr bahçedeki yaşlı iğde ağacının dallarını okşarken, kadife perdeli arka komşunun evinden gelen ninni sesi,feryadın baskısı altında kayboldu. Salon duvarındaki saatin bir elli yıla...
1 Mart 2020
Huzur yeryüzüne niye eşit dağılmaz ki? Zulme yenik düşer hep mutluluklar… Ama niye? Kınalı kuzularım, Sarı Seçil’im… Servi boylu Mert’im. Beni anlamanızı isterdim şimdi…...
25 Şubat 2020
Güz çiçekleri gibi soluk renkli berjer koltuğundan kalkıp, yılların eskitemediği terlikleriyle bütün gün çalışıp, koltuğunun altına sıkıştırdığı iki sıcak somunla ümitsizliğine yürüyen yorgun bir...
27 Ocak 2020
Sıkıntım artmıştı. Son günlerde her şey üst üste geliyordu. Kerim’in çekip gitmesi, Arzu’nun hastalığı ve son olarak da işten çıkartılmam. Yirmi dokuzumdayım, fakat kırk...
12 Ocak 2020
İçim üşürdü, kapalı perdelerin arasından onu izlerdim.Birbirinesınır iki bahçeningecekondu olanındao, apartmanın üst katında ben yaşardım. Tanımazdım bilmezdim onu, keza o da beni bilmezdi. Çalıştığım...
7 Ocak 2020
Ne güzel, ne dokunaklı bir şiirdir Ahmet Muhip Dıranas’ın “Olvido”su. Bir unutamayış serenadıdır. Unutulmak istenilen, gönlümüzü üzen, aklımızı yoran her şeye “Elveda!” diyememenin trajedisini...