Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Gözüm seni gördü, sana aşina
Her sabah güneşi bahar yüzünde
Ağır gelir seni bende saklamak
Gözüm gider gönül sana aşina
Saçlarımda beyaz ellerde nasır
Olmasın damım yeter tek hasır
Geçtiğin yollara adımlar basıp
Hayaline gider ayak aşina
Manolyanın dalı kaldırımlarda
Gövdesini sarmış güle aşina
Sevmenin yükü ağırdır elbet
Seven sevdiği kula aşina
Atilla Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
