ORHAN DEĞİRMENCİ Postacının elime tutuşturduğu zarfa daldım gittim. Kapı aralıktı, öyle kalakalmıştım. Bir süre sonra kendime gelip kapıyı kapattım, içeri geçtim. Zarfın içini az...
Bir İstanbul rüzgârı esmekte dar sokakta
Hüzünler pencerede dertler arka sokakta
Başucumda bekleyen karabasan kâbusu
Şeytanın süngüsü mü köşelerde, bucakta?
Eskilere götürür her yağmurun damlası
Nedendir acı verir sevgiliyi anması
Pencereler karanlık sokak ışıklarında
Tek verdiği aydınlık zaman âşıklarında
Rahatlatıyor beni kulağımda gülüşün
Bu soğuk sokaklarda hayale örtünüşüm
Bırak ben alışkınım bu rüzgârın sesine
Bir gün takılıp gider kaderim ensesine.
Atilla Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
UZUN BİR ZAMAN ATLAMASINDAN SONRA Yirmi beş yıl önce yazdığım bir şiir düştü aklıma Yosun yeşili gözlerinde ışıltılar eksilmesin demiştim Senin için, öyle ya...
EYLEMSİZLİK KARARI Nedamet dolu mahzeni kalbimin bitimsiz bir yangındır şimdi dilimin kıyılarını kavurur o günahkar sözcükler kırdım eylemsizlik kararını yazan kalemi bu ömrü...