ÇIKIŞA DOĞRU Beni ilk fark eden o yaşlı kadın oldu. Cadde üzerinde yürürken gözüm durakta asılı bir afişe ilişti. Görür görmez durdum. Ne kadar...
Bir İstanbul rüzgârı esmekte dar sokakta
Hüzünler pencerede dertler arka sokakta
Başucumda bekleyen karabasan kâbusu
Şeytanın süngüsü mü köşelerde, bucakta?
Eskilere götürür her yağmurun damlası
Nedendir acı verir sevgiliyi anması
Pencereler karanlık sokak ışıklarında
Tek verdiği aydınlık zaman âşıklarında
Rahatlatıyor beni kulağımda gülüşün
Bu soğuk sokaklarda hayale örtünüşüm
Bırak ben alışkınım bu rüzgârın sesine
Bir gün takılıp gider kaderim ensesine.
Atilla Tuncer
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
BİLMEM KAÇINCI TÜRDEN YAKINLAŞMALAR -Spielberg’in “Üçüncü Türden Yakınlaşmalar” filmini çekmesinden çok öncelerdeydi- Bu deniz hiç görmediğim denizleri çağrıştırıyor bana görününce Bu iyot...
İNTİHARLA BİTEN YAŞAM ÖYKÜSÜ: STEFAN ZWEİG Stefan Zweig, 1881 yılında (o zaman Avusturya – Macaristan İmparatorluğu’nun başkenti olan) Viyana’da, Yahudi asıllı zengin bir ailenin...