OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Kapıları kapat
Bu denizin süvarisi çırpınıp şahlanıyor
akıncı bir lodos çarpması
haykıran azgın karayel
ayak izleriyle atının
tüm sesleri kapatıyor
Mülteci kalıyor bedenim
şehrin ışıklarını yakanlar
görünmez tüllerin ardından
yıldızlara doğru kaldırıp elini
aklı karaya bindirsin
söküp alsın kayalardan gemileri
Göklere kalksın dalgalar
kum yatağından denizin
rüzgâr camını kıracak
sahibi yok bir sebebi
bir sabah kıyıya bıraksın
şimdi
sonrasız bir ıslık zamanda çalan
Ümit Özaltın