SEVDA TÜRKÜSÜ her karış toprağında ne çok gözyaşı ne çok kan kokusu nice kadim aşkın anısı nice çile çiçeğinin gölgesi ey bahtı kara Anadolu...
“soğuk diye yazılır bahar diye okunur
martın asabiyeti yalnız bana dokunur”
zemherinin koynunda uyansa toprak ana
vakitsiz fırtınadan baharı koruyorum
bir vaveyla yükselip an düşse coğrafyana
bense gönül çölünde sanrılar kuruyorum
hasreti yurt edindim orada duruyorum
güneşin hükmü biter kirpiğinin neminde
gün günü devralırken bulutların deminde
doğduğum günden beri aşkın cehenneminde
görünen zebaniyi hayıra yoruyorum
hasreti yurt edindim orada duruyorum…
Ayşe Kadıoğlu Yıldız
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÜŞÜMÜŞ BİR SOKAK Yere düşen karların Üşüttüğü bir sokak Ve sokağın Orta yerinde Yine üşümüş siyah bir kedi Belki siyahlığından girmiştir Bu şiirin içine...
