“soğuk diye yazılır bahar diye okunur
martın asabiyeti yalnız bana dokunur”
zemherinin koynunda uyansa toprak ana
vakitsiz fırtınadan baharı koruyorum
bir vaveyla yükselip an düşse coğrafyana
bense gönül çölünde sanrılar kuruyorum
hasreti yurt edindim orada duruyorum
güneşin hükmü biter kirpiğinin neminde
gün günü devralırken bulutların deminde
doğduğum günden beri aşkın cehenneminde
görünen zebaniyi hayıra yoruyorum
hasreti yurt edindim orada duruyorum…
Ayşe Kadıoğlu Yıldız