CEVAPSIZ SORU Evinin eşyaları gibiydi hayatı… Hepsi farklı bir yerlerden farklı zamanlarda alınmış uyumsuz renklerden, desenlerden oluşan. Zorla yan yana getirilmiş, kimisi yeni kimisi...
Rüzgâr koparınca ellerimi
ince bir dal acıdı halime
dedim : ayrılık en zor kelime
kimse bilmedi yalnızlığımı
toprak çağırdı beni kendine
güneşi severdim ve koşmayı
bari çocuklar koşsun üstümde
ölünce park yapın mezarımı
Şener Beyter
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÜŞÜMÜŞ BİR SOKAK Yere düşen karların Üşüttüğü bir sokak Ve sokağın Orta yerinde Yine üşümüş siyah bir kedi Belki siyahlığından girmiştir Bu şiirin içine...
TAHTA KANATLARDAN ÇELİK PERVANELERE Kadını yalnızca bir sözcükle tanımlamak mümkün mü? “Öyle resimler düşünün ki; gökyüzünün maviliğinde denizin derinliğini içinde barındıran… Var mı öyle...