0

Orta Asya’dan kalma
Göçebedir yalnızlığım
Gök tanrının elleri uzamaz
Gözlerim her zaman gökyüzünde
Esmer bir bulutu arar

Zincire vurulmuş duygularımdan
Ruhuma temas eden bir anı
Parçalara ayırarak yitirdim
Aksi karanlık kaldı suda nergisin

Tanrı dağlarında
Kayalardan yontulmuş gül yapraklarına
Duman bakışlı rüzgârlar ektim

Davullar çaldırdım
Ulaşmak için tanrıya
Tohumdan köprüler kurdum
Kendimi eski bir bozkırdan ayırdım
Yine de altın başlı başaklarda kaldı gölgelerim

Muhammed Korkmaz

Leave a Comment

İlgili İçerikler