SEVDA TÜRKÜSÜ her karış toprağında ne çok gözyaşı ne çok kan kokusu nice kadim aşkın anısı nice çile çiçeğinin gölgesi ey bahtı kara Anadolu...
Hayat bir yoldur, anladım
Bazen ayaklarım yoruldu
Bazen yüreğim!
Güz geldi ömrüme
Yaprakları soldu tutkumun
Kararsız uçuşuyor anılarım!
Tadı kaçtı hayatımın
Şafak sökmüyor artık
Sığınacak yeri yok ruhumun!
Tek dostummuş gibi
Dört mevsim, gece gündüz
Ölümü bekliyorum!
Yüreğimi harlayan kim?
Hızır İrfan Önder
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÜŞÜMÜŞ BİR SOKAK Yere düşen karların Üşüttüğü bir sokak Ve sokağın Orta yerinde Yine üşümüş siyah bir kedi Belki siyahlığından girmiştir Bu şiirin içine...
