TAŞ AĞRIYOR

Akşam olmuyor
Gözüme yaş koymadan sabahlar
Duble yollar terliyor
Tek gecelik buluşmalardan

Asansör hazırlıksız yakalanıyor boşluğa
Tıknefes oldu limitini aştığım kartlar
Boyunu aşan sözler kaybedenlerin tesellisi

Yıldızlarda toplanan deniz
Kayalar arasında kudurmuş
Açıyor kollarını
Suların mavi ülkesine dalarken gözlerim

Ben düşerken düşlerimden aşağıya
Sevdaya kaç tesbih çekmeli
Bir ömür geçip gidiyor
Kan ikinci kez dolanmayacak vücudu

Çağ değişiyor Çin kadar hızlı
Gazeteler değil mi asıl fahişeler
Her şeyi abartarak yazarlar

Suskunluk besliyor ağzın çıkmaz sokakları
Kıraç bir tarlada taş bile ağrıyor
Yine de acısını açmıyor buyurgan insanlar

Güneşe çıkmak yasak
Şimdi ben
Kuzu kulağından şiir süzüyorum

Rıdvan Yıldız