UYKUSUYLA DÜŞEN

usul usul yayılsın uyku
ve ılık ılık
kanda bir nehir gezintisindeyiz
üşüsün dışarıda tüm maske,
yüzler ve bin bir kılık
sıcağı seviyor olmalı
gölgeler ve ışığa
öyle muhtaç öyle alışık…
kriz geçiriyor ve kimsesiz
kirlenen bir denize elân
boğulan ve…
yetişmeliyiz…

yalnızlığı kendi seçmiş
bir tek başına’dan mı dünya
korkup kaçıyor
yaşasın küçük köy,
tribün ve taraftarlık!
hiç olmamışız ki
dünyalıyız diyelim artık

uyku bu ya;
bulutların elinden tut
rüyalardan seç kendine bir rüya
gerçeküstü güya!
düşeriz ve sert sanırlar
düşeriz
bizatihi yağmur gibi
bir iyilik olarak
belki deniz kurtulur
belki balık da yağar…

düşeriz
ve yüzümüz toprak
düşeriz
gölgemizle, yaratılmış olmakla
barışık ve
uzun bir ölüm değil
çünkü yaşamak
huzura ermişçesine itinalı
düşeriz
kavuşmuş bir ruhun tebessümlü
kalır bir tutam sevdalığı…

‘varoluşsal suç’ işleyene
ilham gelir kıyamadığı
sezgisidir yadigâr…utanır

Halis Tamkoç