OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Ruhun Üzerinde
Peygamber yetimliği bu…
öyle öğütücü öyle aşkın
gün doğmuyor bi’ türlü
en çok da güneş… şaşkın
‘yokmuş!’ mu daha büyük acı
insanlık mı
arama beyhude
ahir zamanda bulunmaz
fıtrat muhtaçlığı
o masun yakınlığı
çün’ çok ağır hayat
kaldırılamaz’a mayalanmış
emanet yük
ruhun üzerinde..
Halis Tamkoç