ŞAİR OLUP YAZSIN BENİ

Kuru daldan oldu fidan
Doğru ilde kaldı yalan
İçimde tutuşan tufan
Gözden ırak tutsun beni.

Ben aydım o ise güneş
Dünya oldu bize kalleş
Ömrümce aramam bir eş
Kimsesize yorsun beni.

Veremezsin dille cevap
Boşa etme bunca hitap
Varsın olsun onca kitap
Bir el gibi süzsün beni.

Açıkta aradım sırrı
Anda etti beni sayrı
Halimi sormayın gayrı
Bir yel olup katsın beni.

Goncaya diken sormuşlar
Dalından çiçek yolmuşlar
Hep bir idik çok olmuşlar
Bir sel gibi yıksın beni.

Şu tepeden çıksam düze
Hor bakmayan beni üze
Var iki kapılı göze
Bir düş gibi görsün beni.

Ayrılsın da canın özü
Ateşten saysınlar közü
Hal bilmeze verin sözü
Bir kor olup yaksın beni.

Belkıs’ta güzellik çoktu
Güzel olana bu haktı
Senden öte ötem yoktu
Bir faniye satsın beni.

Ömrüm geçti keşke ile
Her doğruda buldum hile
Öleceğim anda bile
Bir gün olup aşsın beni.

Cezamı sordum kadıya
Sol eli verdi hediye
Anlamadan bu ne diye
Sorgu sual yaksın beni.

Halil’im sallandı ruhum
Yerde yitti gökte buldum
Bir dilekte siz buyurun
Şair olup yazsın beni.

Halil Maraş