NAFTALİN VE PAMUK ŞEKERİ

Küçük kâşifler naftalin kokusunu iyi bilirler. Zira onu cezbedici kılan, kapısı konuklar geldikçe açılan misafir odasıdır. Ah, o anahtarı az aramadım annemin yokluğunda. Karnım ağrıyor bahanesiyle evde kalıp dip köşe onu arardım. Annemin çantasında götürmüş olabileceği hiç aklıma gelmezdi.

Tüm mahalleli ılık yaz akşamlarında kapı önlerinde demledikleri muhabbetlerini, tavşankanı çaylarına katık ettikleri yetmezmiş gibi bir de altın günü tertip ederlerdi. O vakit misafir odasının bir sonraki karşılamaya kadar açılışını iştiha ve iştiyakla karşılardık. Dedemden öğrendiğim bu kelimeler dilime pelesenk olmuştu. Uysa da kullanıyordum uymasa da. Ama bence uyuyordu. Tıpkı çekyatların dantel örtülerle ve misafir odasının naftalinle mükemmel bir çift olması gibi. Velhasıl çocukluk güzel şeydi be. Neyi özlesem havsalamda pamuk şekerine dönüşüyordu. Dedem havsalayı da çok kullanırdı. Onun o dişsiz ağzında pek çok kelime pamuk şekeri gibi yumuşayıverirdi.

Elmas Tunç