BAHAR

Berrak ve süzük su soyundu

Nehir filizlenip çıktı kenara

Büyük bir gemide

Bir tane yaprak

Özlem su olup yavaş yavaş yağmakta

Denizler fısıldadığında

Balıklar resim çizdiğinde

Bir son bahardan uyanan güneş

Gürültü koparır

Bir gün önce unutulan şehir

O belki rüyasından uyanmış bir erkek

Onun adı bahar

Onun ezgileri titrek

Azapları şirin

O bir tezkire

Kapıları sıkı kapatılmış.

 

Mutallip Saydulla