TOHUMUNDA ÖLÜM SAKLIYOR GÜLLER

hüzünden tebessümler örerdim çehremize

mutluluk çocukların yüzünden kaçtı

gecenin en karanlık anını bekliyor intiharlar

yıldızların usanmışlığına

artık harcı değil ayın ışıyan varlığı

 

üstümüze abanıyor betondan gökdelenler

canavar ağızlı fabrikalarla

her canlıyı ürkütüyor ruhsuz şehirler

konacak dalları kalmadı kuşların

savrulan her kanat

ürperen serçe telaşı

 

dünya seferi çıbanlar göğsümüzde

tohumunda ölüm saklıyor güller

talanlar yurt edinmiş Adem’in toprağını

sürgün sakini kardeşliktir şimdi

 

tuğrasız fermanlar hüküm veriyor yarınlara

atların toynaklarında cehennem sesleri

yekindi firavun

yakıldı insanlığın kadim atlası

 

modern çağ söylencelerinde

haindir dost

ihanetten ayrılıktır sevgili

 

söz bitti

yanık bir tambur inliyor

gözlerimde güz güneşi

gördüğüm her şey

buğulanan çağın hüzmesi

Heybet Akdoğan