HENGÂME

İkindi üzeri çalan bir kapı
Çalınan umutlar, karla karışık
Yüzlerde tebessüm, gönüller somurtkan
İki değil beş yüz katlı insanlar

Hırs mı, kin mi, haset mi?
Ne çok kötü haslet var
Sevgi kurtaracakken her şeyi
Anlayamadım nedenini

Yanımda konuşuyor eş dost
Barıştırılmaya çalışılıyor arkadan
Sonra gidiliyor yanına
Neşeden, kahkahadan geçilmiyor

Beş değil, on yüzlü insanlar
İpe dizilmiş dağılıyor boncuklar
Bildiğim gerçekler, yalan
Yalanlar, gerçek oluyor

İç dış bir değil, bin olmuş
Sohbet zehirken bal olmuş
Bal gibi gözükürken zehir olmuş
Karışmış her şey hengâme olmuş

Sabriye Tüzüner