OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Elini uzattı “Dur, gitme!” dedi.
“Umut!” dedim.
“Yolumu bekleyen gözler var.” dedim
“Cehalet, sefalet, makus kader …” dedim.
Bir elimde bavulum, bir elimde menekşeler…
Sevdiğim, sevdiklerim yolumu bekler.
Bir fidan nasıl suyu beklerse
Öyle bekler beni kardelenlerim.
Ben bir öğretmenim.
Cehalete savaş açmış bir peygamber yolunda,
Yeni düvele baş kaldırmış başöğretmeni izinde,
Ben, bendleri yıkacak, surlarda gedik açacak bir öğretmenim.
Yüreğim bir serçe yüreği gibi pır pır,
Uzak memleketler iki adımlık mesafede,
Şimdi sıra Yesrib’leri Medine yapma zamanı
Şimdi sıra yeniden küllerinden doğma zamanı
Hiç durma öğretmenim!
Sen tökezlersen nice olur bu memleketin hali?
Ümmetim için, ulusum için, gökte uçan kuşlarım için…
Menzil yakındır. Hiç durma öğretmenim!
Zeki Aciş
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIZDIM Kendime Bir benzerime Bana doğru bakan Elindeki çaresizliği unutan Kendime kızdım (Yıldızların her gece açan benzer renkleri hariç) Kızdım işte dünyaya Ahmet Yılmaz...
