CEVAPSIZ SORU Evinin eşyaları gibiydi hayatı… Hepsi farklı bir yerlerden farklı zamanlarda alınmış uyumsuz renklerden, desenlerden oluşan. Zorla yan yana getirilmiş, kimisi yeni kimisi...
Bir konuştum,
Arka bahçelerinde havalandı kuşlar,
Somali’de bir çocuğun adı açlıktan ayrı yazılıyordu,
Kaç saattir beklediğimi sorduğumda,
Yas, kağıt içinde kırklara karışıyordu…
Ben yalnızım dedim,
Zulasında pusu kurduğum ölüme
Daha unutulmak kadar uzunca bir sözcükle tanışmamıştım
Her vakit kandırdığım bir güz mevsimini
Neresinden öperek uyandırdım?
Senin eşiklerinde korku nöbet bekliyordu
Bağışla…
Köprü altlarını kesmiştik,
Anneler ağlamasın diye…
Bu çığlık,figan bir kıyamet ertesinden kaldı bana
Bildim…
Az sonra göçen tüm kelimelerim
Duyasıya unutuldular…
Bir sustum,
Arka bahçelerinde ölüverdi kuşlar…
Birsel Alver Yazıcı
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÜŞÜMÜŞ BİR SOKAK Yere düşen karların Üşüttüğü bir sokak Ve sokağın Orta yerinde Yine üşümüş siyah bir kedi Belki siyahlığından girmiştir Bu şiirin içine...
TAHTA KANATLARDAN ÇELİK PERVANELERE Kadını yalnızca bir sözcükle tanımlamak mümkün mü? “Öyle resimler düşünün ki; gökyüzünün maviliğinde denizin derinliğini içinde barındıran… Var mı öyle...