Bir konuştum,
Arka bahçelerinde havalandı kuşlar,
Somali’de bir çocuğun adı açlıktan ayrı yazılıyordu,
Kaç saattir beklediğimi sorduğumda,
Yas, kağıt içinde kırklara karışıyordu…
Ben yalnızım dedim,
Zulasında pusu kurduğum ölüme
Daha unutulmak kadar uzunca bir sözcükle tanışmamıştım
Her vakit kandırdığım bir güz mevsimini
Neresinden öperek uyandırdım?
Senin eşiklerinde korku nöbet bekliyordu
Bağışla…
Köprü altlarını kesmiştik,
Anneler ağlamasın diye…
Bu çığlık,figan bir kıyamet ertesinden kaldı bana
Bildim…
Az sonra göçen tüm kelimelerim
Duyasıya unutuldular…
Bir sustum,
Arka bahçelerinde ölüverdi kuşlar…
Birsel
Alver Yazıcı