UZUN BİR ZAMAN ATLAMASINDAN SONRA Yirmi beş yıl önce yazdığım bir şiir düştü aklıma Yosun yeşili gözlerinde ışıltılar eksilmesin demiştim Senin için, öyle ya...
İkindi üzeri çalan bir kapı
Çalınan umutlar, karla karışık
Yüzlerde tebessüm, gönüller somurtkan
İki değil beş yüz katlı insanlar
Hırs mı, kin mi, haset mi?
Ne çok kötü haslet var
Sevgi kurtaracakken her şeyi
Anlayamadım nedenini
Yanımda konuşuyor eş dost
Barıştırılmaya çalışılıyor arkadan
Sonra gidiliyor yanına
Neşeden, kahkahadan geçilmiyor
Beş değil, on yüzlü insanlar
İpe dizilmiş dağılıyor boncuklar
Bildiğim gerçekler, yalan
Yalanlar, gerçek oluyor
İç dış bir değil, bin olmuş
Sohbet zehirken bal olmuş
Bal gibi gözükürken zehir olmuş
Karışmış her şey hengâme olmuş
Sabriye Tüzüner
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
EYLEMSİZLİK KARARI Nedamet dolu mahzeni kalbimin bitimsiz bir yangındır şimdi dilimin kıyılarını kavurur o günahkar sözcükler kırdım eylemsizlik kararını yazan kalemi bu ömrü...
GURURLU VE MAHZUN… Ah benim gururlu ve kimsesiz yurdum Biz seninle çocuk sevinçleri toplardık Gelinciklerin çiğ damlalarında koşardık Askerden gelen babaların müjdesi vardı...