OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
ayağı ıradı sanki ölümün
elleri çözülemedi bir türlü
tanır mıydı baharı,
öte geçenin renkleri?
dilinde acelesiz
dilinde sessizlikler altında
koyu bi türkü
fersahı mühürlü
mevsimdi, iklimdi, ömürdü
‘vakitsiz’ deyip çıktılar işin içinden
ayağı ıradı sanki ölümün
saçları uzadı… uzadıkça
var ki söyleyecek biri mutlaka
sancılı sancılı sormada
kimseden pervasız ihtiyaç;
kim kurtaracak rapunzel’i!
Halis tamkoç
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIZDIM Kendime Bir benzerime Bana doğru bakan Elindeki çaresizliği unutan Kendime kızdım (Yıldızların her gece açan benzer renkleri hariç) Kızdım işte dünyaya Ahmet Yılmaz...
