SEVDA TÜRKÜSÜ her karış toprağında ne çok gözyaşı ne çok kan kokusu nice kadim aşkın anısı nice çile çiçeğinin gölgesi ey bahtı kara Anadolu...
Başlarken ıssız boşluk
Her yer toz duman
Hayatın başlangıcı
Kurulan ilk istasyon
Gürültülü kalabalıklar vurdum duymaz
Oynaşır çocuklar şen şakrak
Canlanır o anda bu istasyon
Yıllar yorar giderek
Hem istasyonu
Hem yolcuları
Hem neşeyle oynayan o çocukları
Zaman yine eskitir istasyonu
Yolcu eder insanları…
Adil Başoğul