OLMAYIŞLAR Nice tebessümler erittin ateşte Teraziler tartmaz oldu yalnızlığı Çıkarcı makamlar Ve sahteliğin anaforunda Savrulup durdu zaman. Filiz filiz umutlar ektin düşüncelere Gerçekliğin...
Başlarken ıssız boşluk
Her yer toz duman
Hayatın başlangıcı
Kurulan ilk istasyon
Gürültülü kalabalıklar vurdum duymaz
Oynaşır çocuklar şen şakrak
Canlanır o anda bu istasyon
Yıllar yorar giderek
Hem istasyonu
Hem yolcuları
Hem neşeyle oynayan o çocukları
Zaman yine eskitir istasyonu
Yolcu eder insanları…
Adil Başoğul