ANNEMİ ÖZLÜYORUM

Merhaba anneciğim derken hayata ve yaratıma ve sana
Tanıdık yüzlerle başlıyor mutluluk… Sevgi ve hiç unutmaksızın
Yüreklerdeki müthiş, muazzam sevgi çocuklara, yanaklarından öperek al al
Resimler çizilmişçesine umutlu… Sıcak
Can can, yaşam yaşam yağmurlar yağar sokaklara, kentin kenarlarına
Sadakat bir duygudur benimle
Bir duam veya bir dileğim, çok yılların merhametinde ve
Beraber geçen dünya saatlerinde… Birer sevgilidir onlar
Anlatılamayacak kadar denli benim düşüncelerim… Toprak sonra
Bir aşk, bir ömür, gözlerim gözlerine benziyor anne, “ellerim ellerine ve
öyle yakarlarda…”
Ebedlere dek özleyeceğim seni, senin güzel yüzünü
Evet, her insan bireyin bir annesi var evrende
Anneler gibi sevgililer!
Sevgisizlik bir ihanet yaşama ve emekleri onların…
Yaşmaklar sürse bile seni düşünüyorum anne, şu an yanında değilim
Gökyüzünün güzelliğinde doğup, bir insan olmak erdemli
İçimdeki sevgiyi yücelteceğim, her gecede, her gündüzde, her mekânda
Bir Tanrı seçimi bu ve yaratılmak, sonrası bir anneden, bu bir yazgı
Ben senin özünden geldim anne, bu hasretle dolu böyle ağladım
Bir sevgi, karşılıksız sevgi onlar, anlamında ve sevgili, aydınlıklar üzere
Evet, bir yaradılışta anlatıyorum seni, teşekkürlerde seni anlatan
Yaşam ve ölüm, analar doğuran, bakan, büyüten, ağlayan
Anlamlanan mucizelerde oğullar ve kızlar gelecek yeryüzüne
Ve Tanrı’nın affı gelsin tüm günahlara…
Sanki bir kutsal değişim anında doğmak, doğrulmak ve ötesi
Bir düşler gemisindeyim, şimdi ben gecenin içindeyim…

Baran Doğu