ÇIKIŞA DOĞRU Beni ilk fark eden o yaşlı kadın oldu. Cadde üzerinde yürürken gözüm durakta asılı bir afişe ilişti. Görür görmez durdum. Ne kadar...
Dilimde paslı bir yalnızlık tadı
Ya da kekremsi tuzu denizlerin
Bir ince hıçkırık bir tel boğazımda
Kalbimin sızısı bilmem ne kadar derin
Bana kalan hiçlik, karanlık,sensizlik
Bana kalan sessizlik ve yakıcı gözlerin
Orhan Tuncay
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
BİLMEM KAÇINCI TÜRDEN YAKINLAŞMALAR -Spielberg’in “Üçüncü Türden Yakınlaşmalar” filmini çekmesinden çok öncelerdeydi- Bu deniz hiç görmediğim denizleri çağrıştırıyor bana görününce Bu iyot...
İNTİHARLA BİTEN YAŞAM ÖYKÜSÜ: STEFAN ZWEİG Stefan Zweig, 1881 yılında (o zaman Avusturya – Macaristan İmparatorluğu’nun başkenti olan) Viyana’da, Yahudi asıllı zengin bir ailenin...