Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken...
Dilimde paslı bir yalnızlık tadı
Ya da kekremsi tuzu denizlerin
Bir ince hıçkırık bir tel boğazımda
Kalbimin sızısı bilmem ne kadar derin
Bana kalan hiçlik, karanlık,sensizlik
Bana kalan sessizlik ve yakıcı gözlerin
Orhan Tuncay
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KIRILDIĞIM YERDEN BÜYÜDÜM Öykü yazmak, tabii okumak da, kendine, insana yaklaşmaktır… Sayın Fatma Türkdoğan’ın zengin dili, incelikli anlatımı ile şekillenen öyküleri genel itibariyle...
