Parkta
hava serin
Parkta
adam yalnız
Adam
düşünceliydi,
Ve
yalnızlığının içinde
Biri
gizliydi.
Neden
gelmişti yabancı kente
Siyah
bankta, siyah elbiseli
Kamburu
çıkık bir düşünen adam,
Bir
defa yaşamak, yaşamadıklarını yalancıktan.
Derken
adam unuttu düşündüklerini,
Bir
kahkaha salıverdi karanlığı yırtan.
Hırçınlaştı
Çigan melodileri
Belirdi
kumlarda ayak izleri
Canlandı
Hügo’nun sefilleri
Aşk
dilendiler,
Etten
kemikten mabedi, bu kentliler diktiler.
Hıçkıra
hıçkıra ağlıyordu düşünen adam
Dudakları
kıpır kıpırdı yapraklara denk
Parkta
hava serin
Parkta
adam yalnız
Adam
düşünceliydi
Ve
yalnızlığının içinde
Biri
gizliydi.
İsmail
Türkdoğan