SEVDA TÜRKÜSÜ her karış toprağında ne çok gözyaşı ne çok kan kokusu nice kadim aşkın anısı nice çile çiçeğinin gölgesi ey bahtı kara Anadolu...
Parkta hava serin
Parkta adam yalnız
Adam düşünceliydi,
Ve yalnızlığının içinde
Biri gizliydi.
Neden gelmişti yabancı kente
Siyah bankta, siyah elbiseli
Kamburu çıkık bir düşünen adam,
Bir defa yaşamak, yaşamadıklarını yalancıktan.
Derken adam unuttu düşündüklerini,
Bir kahkaha salıverdi karanlığı yırtan.
Hırçınlaştı Çigan melodileri
Belirdi kumlarda ayak izleri
Canlandı Hügo’nun sefilleri
Aşk dilendiler,
Etten kemikten mabedi, bu kentliler diktiler.
Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu düşünen adam
Dudakları kıpır kıpırdı yapraklara denk
Parkta hava serin
Parkta adam yalnız
Adam düşünceliydi
Ve yalnızlığının içinde
Biri gizliydi.
İsmail Türkdoğan
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
ÜŞÜMÜŞ BİR SOKAK Yere düşen karların Üşüttüğü bir sokak Ve sokağın Orta yerinde Yine üşümüş siyah bir kedi Belki siyahlığından girmiştir Bu şiirin içine...
