Aynalarda gizlenen korkuların yansıması Bir gece sevdiğin ne varsa elinden aldı Oysa bunca hayal kırıklığı Seni hiç korkutmadı Yalnızlık zil sesi gibi yakana yapıştı...
Ben
Kim bilir, kime sesleniyorum
Çayırlarda yorgun atlara sesleniyorum
Daha bir süre böyle; böyle yapayalnız
Bir mezarlığın önüne geldik
Burası yepyeni bir tarih, yepyeni bir hayat
Birinin adı geçiyor, bazı insanlar beyaz kefenler
Sanki kış böcekleri gibi böyle; böyle yapayalnız
Atlar, saçaklar, eski yapraklar; şiddetli kışlar
Karşı koyamadığımız dağlar, kayalar gibi böyle; böyle yapayalnız.
Davut Güner
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
Gülümsüyorsam Gecenin içinden geri döndüğümdendir, sabaha karşı Bağışlanmış boşluğun yansımasında Unutmadığımdandır rüzgârının sesini Hafızamdan yitip gitmedi hâlâ, pencerenden El sallarken görüyordum seni...
Ismarladığım endişeler yolların korkulu rüyası Dağın öfkesini tutan denizin ıslak ruhu Renksiz bir isteksizlikle elerken kayaları, Gökyüzü usulca siliyor yıldızlarını, Gündüzün uyurgezerliği sendelettikçe geceyi...