DAĞLARIN SESİYDİK Dağların sesiydik kar ile boran çevriliydi nefesler Taş avlusu büyük hayatları olan toprak damlı kerpiç evlerin Yokluğa gülüşleri çınlayan çocuklarıyla Taş avlu...
Nafile olur ölüler diyarına tuzak kurmak
Yeri yırtarcasına geliyor
gölgeler
Yalnızlığın ellerindeki cesaretim
titriyor
Sırlar yatağına akıyor terim ve
başlıyor karanlığım
Öpmek istemiyorum
Kaderin biçtiği hüznü
Duvağı açılmamış aşkları
Uykularda yaşlandırdı
Acı bir şarkı fısıldıyor kadının
ağlayan kanı
Mağlubiyeti çınlıyor
Kırdığı bedenimde
Biri daha
yarın biri daha düşecek
Toprağı üstüne çekerek
Ürkütücü kampana çalınca
İçimde ayaklandı sancılar
Susuşlara çarptı
Baş kaldırışım
Bir başka hayat sesleniyor
bilincime
Bu kara çağı
sustur dilinde
Devrim gibi ayaklanacak o an
yanında uyuyan kanın
Gonca Dolu