TUZ AĞACI kırık vazonun ışığı vuruyor, tenine mevsim kışa hazırlanıyor yaprakları dökük ağaçların geceleri uyumak için susuyorum hep bakışlarımı kesiyor kuş sesleri ve...
dökülüyor mevsimler
ilmekler başka zamanın sözcüsü
ruhun pencereleri o yüzden
nem kapıyor
her dolu sessizlikten
ışıktan birer damla tutuyor
orada harf-i beher…
orada, kozasında bir mânâya örülüyor
her sözcük
aynı derin dağın sarnıcında yetişirce sanki
korkuya gark ediyor çağın yalanlarını,
putlarını çünkü
ve toprağın bağrındaki acı dualara.
acı hayal terine
umutla teselli selâmı yolluyor ya;
kuyular o denli kıskanç
yerin kulağı o denli sağır!
Halis Tamkoç
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
KORİDOR Çift sıfır yirmi dokuz Saniyeye bakmadım Hacettepe koridoru, ikinci kat Manyetik tınlaşım görüntü odası Ölgün bir ışık, birkaç solgun yüz...
YARIM AKILLI Mutlak’ı yitirdim Aynalar içindeyim Zamandan oyuldum Geri dönemiyorum Atıldım ötelendim Kimseyi inandıramıyorum Ben kötü biri miyim Aynalar içindeyim Yüzümü kime...