0

dökülüyor mevsimler
ilmekler başka zamanın sözcüsü
ruhun pencereleri o yüzden
nem kapıyor
her dolu sessizlikten

ışıktan birer damla tutuyor
orada harf-i beher…

orada, kozasında bir mânâya örülüyor
her sözcük
aynı derin dağın sarnıcında yetişirce sanki
korkuya gark ediyor çağın yalanlarını,
putlarını çünkü
ve toprağın bağrındaki acı dualara.
acı hayal terine
umutla teselli selâmı yolluyor ya;
kuyular o denli kıskanç
yerin kulağı o denli sağır!

Halis Tamkoç

Leave a Comment

İlgili İçerikler