EYLÜL “Tamam, geliyorum.” diye kapattı telefonu. Vestiyerden mont geçirdi sırtına. Ne saçına baktı ne başına. Üstünde alelade bir kazak, altında mavi bir kot pantolon…...
Önümdeki perdeyi kaldırdılar gözüm gönlüm açıldı. Dışarıda ayaz, kar, kış, kıyamet; içeride bahar vardı ilkin. Derken camı da kaldırıverdiler aramızdan. İçeride kavga, kıyamet, prangalar; dışarıda huzurlu, sakin bir cennet vardı lakin.
Elmas Tunç
*Kısaöykü
Author Erik Ağacı Öykü
İlgili İçerikler
MANASTIR Çalılıklar, fundalıklar, harap zeytinler arasından yamacı aşmalıydı. Koşmalıydı. Kaçmak değildi bu. Bu düpedüz can pazarında canını kurtarmaktı. Hissettiği en yakın duygu acı. Tabanları...
SORULAR DOĞURDU BAHAR KİRUNA’DA Gezgin, Kiruna’ya yıllar önce gelmişti. İlk başta yalnızlık arıyordu; insanlardan kaçmak için değil, kendi içindeki sessizliği ve cevapsız soruları duyabileceği...