/Bedenim üşür, yüreğim sızlar / diye başlar Metin Altıok’un ‘Kavaklar’ şiiri ve devam eder. Ah kavaklar, kavaklar…/Beni hoyrat bir makasla/ Eski bir fotoğraftan oydular....
Ay: Eylül 2021
Sıcacık bir yaz sabahının erken saatlerinde dokunaklı bir sala sesiyle uyandım. Haziran ayının son günüydü. Müezzin aşinası olduğum, her dinleyişimle ruhumun en ücra köşelerine...
Son günlerde kafam bir hayli dağınık. Çoğu zaman günleri karıştırdığım bile oluyor. Bayılarak yediğim yemekleri eskisi kadar aramıyorum artık. Depresif portreler çiziyorum ruh dünyamın...
1968 yılının haziran ortalarıydı. Sabahın saat yedisinde görevini devralan Cavit Bey, ilk iş olarak çardaklı kulübenin arkasındaki kömürlüğe koyduğu teneke süzgüyü alıp suyla doldurdu....
4 Eylül 2021
Sıkılmaktan elim şişmiş, Tırnağım avcumu delmiş, Parmaklarım kenetlenmiş, Gelin, açın yumruğumu! Ne gidip yatabilirim, Ne kalem tutabilirim, Ne bir taş atabilirim Gelin, açın yumruğumu!...
Ve şehre selam durmak hinliği Müşterek solfejlerde kaburgalarıyla Dişi etlerini kızlar beğenmemekte Demek ki gidilecek, demek ki sobe Kantarlarla çekilen, balçıkla ovulan insan Oyalanan...
Galeyana gelen kalabalık sel uğultusunu andıran bir sesle akmaya başlamıştı. Şaşkın ve heyecanlıydın. Kalbin, dizlerin pelte gibi titriyordu. Kafesin içinde rüzgâr yemiş ekin gibi...
tükendi nesli asil atların gökçe kartallar bulutlara alp kurtlar efsanelere ben sana karıştım cânâ nûr, kimseden, kimse’nden sayılmıyorum bu çağda artık söylenmeyeni sayıklıyor, günahlarımdan...
İç sesimi bastırmaya çalışsam da bazen gücüm kalmıyor, susuyorum. Ve dinliyorum sadece. “Derdin ne?” diyorum. “Derdim, sensin.” diyor. “Nasıl?” diyorum. “Neleri bastırdıysan gönlüne, ruhuna;...
Solmuş bir gül mü desem Yoksa karanfil mi dudaklarına? Ne kendine yâr artık ne bana!.. Metruk bir istasyon gibi duran gözlerin Bil ki hüznümün...