Kış getirdi Tenimden çekilen ellerin Yüzümde koyu bir hüzün Adımlarımda kalmanın yorgunluğu Sesimde bir ölü evinin Acı matemi Topraktan filizlenircesine Bedenimden fışkıran ruhum Gece...
Yazar: Erik Ağacı Öykü
26 Aralık 2020
Hayat bir yoldur, anladım Bazen ayaklarım yoruldu Bazen yüreğim! Güz geldi ömrüme Yaprakları soldu tutkumun Kararsız uçuşuyor anılarım! Tadı kaçtı hayatımın Şafak sökmüyor artık...
26 Aralık 2020
‘Sufi şair’ kimdir; gönlü, dili nicedir? Şehrimize inmez mi bazı bazı? Her göze ayan mıdır halleri? Söylense de tam olarak beyan edilebilir mi kederi?...
26 Aralık 2020
Zilin çalmasıyla İsa’nın irkilmesi bir oldu. Yine ders bitmeden rüyalara dalmıştı. Gözlerini açtığında alaycı gülüşlerin üzerinde olduğunu gördü. Utandı. Başını öne eğerek vücuduna gömdü....
26 Aralık 2020
Enerjisini güneşten alan saat gibi tıkır tıkır işler doğanın mimarı tarafından kurulan düzen. İnsan marifetiyle her ne kadar bozulmaya çalışılsa da… Bestseller listelerine girmeye...
26 Aralık 2020
Orta Asya’dan kalma Göçebedir yalnızlığım Gök tanrının elleri uzamaz Gözlerim her zaman gökyüzünde Esmer bir bulutu arar Zincire vurulmuş duygularımdan Ruhuma temas eden bir...
26 Aralık 2020
Bu köyde dediler muhtar bulunmaz Konuk oldun mu konak sorulmaz Burada buyur etme hayra yorulmaz Vay dedim efendim çıktım huzura Bir kıl çadır gördüm...
Yıllardır yalnızım. Yalnızlık duygusunu ancak yaşayan bilir. Kalabalığın değeri de ancak yalnızlaşınca anlaşılır. Şen kahkahaların, insan seslerinin duyulmadığı bir yaşam zevk vermiyor artık bana....
25 Aralık 2020
‘Bazen bir şarkıyı, onu dinlediğin zamanlarda, kendini özlediğin için seversin. İnsan en çok kendine hasret.’ Eve girdiğimde kimse duymadan, var olmadan, yavaşça bir kenara...